- Թարգմանական աշխատանք։ Ընտրում ենք ժողովածուի 12 հատվածներից մեկն ու թարգմանում (աշխատանքը նախատեսված է երկու շաբաթվա համար, կարող եք ընտրած նյութը բաժանել մասերի և աշխատել ընկերների հետ):
Мохнатое сердце чеодея
Жил-был на свете чародей — молодой, богатый, талантливый. Заметил он, что его друзья, когда влюбляются, сразу глупеют — начинают чудить, хорохорятся, теряют аппетит и вообще ведут себя несолидно. Молодой чародей решил, что с ним такого не случится, и обратился к Темным искусствам, чтобы стать неуязвимым для любви.
Родные, не зная его тайны, посмеивались над холодным и надменным юношей:
– Все переменится, когда его очарует какая-нибудь красавица!
Шло время, но молодой чародей оставался ко всем равнодушным. Его высокомерие поначалу привлекало девушек, многие пускались на всевозможные уловки, лишь бы ему понравиться, но ни одна так и не смогла завоевать его сердце. Чародей торжествовал и радовался собственной предусмотрительности.
Но вот и первая свежесть юности ушла, ровесники чародея один за другим женились, у них появились дети. Глядя на молодых родителей, чародей только посмеивался:
– Должно быть, их сердца усохли и сморщились, изнуренные требованиями вечно хнычущего потомства!
И знай нахваливал самого себя за мудрый выбор.
Пришло время отцу и матери чародея умереть. Сын не оплакивал стариков, наоборот — считал их кончину благом. Оставшись единоличным хозяином замка, он поместил величайшее свое сокровище в самое глубокое подземелье и зажил без забот. Целая толпа слуг трудилась без устали ради его удобства.
Чародей не сомневался, что все завидуют его роскошной и спокойной одинокой жизни. Велика же была его злоба, когда он однажды нечаянно услышал, как двое лакеев болтали о своем хозяине.
Один из них жалел чародея — хоть тот богат и могуществен, его никто не любит.
Второй стал насмехаться над ним — если, мол, у человека столько золота и роскошный замок в придачу, не хуже королевского дворца, отчего же он не может найти себе жену?
Разговоры слуг жестоко ранили гордость чародея.
Он тут же решил непременно жениться, и не на ком-нибудь, а на самой лучшей из девушек. Пусть она будет ослепительно красива, чтобы ни один мужчина не мог перед ней устоять, пусть происходит из семьи чистокровных волшебников, чтобы у них родились магически одаренные дети, и богатством пусть будет равна ему, чтобы жизнь его осталась такой же роскошной, какой была до женитьбы.
И за пятьдесят лет не найдешь подобной! Но случилось так, что на другой же день именно такая девушка приехала погостить к родным, что жили по соседству.
Она была искусной волшебницей, и золота у нее было немало. При виде ее несравненной красоты у всякого трепетало сердце — у всякого, кроме одного. Сердце чародея ровным счетом ничего не чувствовало. Однако она была той, которую он искал, и потому он стал за ней ухаживать.
Видя, как изменился чародей, все диву давались и говорили девушке, что она победила там, где сотни красавиц потерпели поражение.
А девушку любезности чародея и привлекали, и отталкивали. От пылких его комплиментов и заверений в любви веяло холодом. Никогда еще ей не встречался такой странный и угрюмый волшебник. Но родственники заявили, что лучшей партии не сыскать, и охотно приняли приглашение на пир, который чародей устроил в честь девушки.
На столах стояла золотая и серебряная посуда, подавали самые изысканные вина и самое роскошное угощение. Менестрели играли на лютнях с шелковыми струнами и пели о любви, которой их хозяин никогда не испытывал. Девушка сидела на троне рядом с чародеем, а тот нашептывал ей разные нежности, которые вычитал у поэтов, сам не понимая их истинного смысла.
Девушка слушала в растерянности и в конце концов сказала:
– То, что ты говоришь, прекрасно, и я была бы очень рада твоему вниманию, если бы только могла поверить, что у тебя действительно есть сердце!
Чародей, улыбнувшись, ответил, что на этот счет она может быть совершенно спокойна, и повел ее в самое глубокое подземелье, где хранилось его величайшее сокровище.
Здесь, в зачарованном хрустальном ларце, было заперто живое сердце чародея.
Давным-давно утратив связь с глазами, ушами и пальцами, это сердце не могло поддаться очарованию красоты, дивного голоса или шелковистой кожи. Увидев его, девушка ужаснулась, потому что за долгие годы сердце чародея сморщилось и обросло длинной черной шерстью.
– Ах, что ты наделал! — воскликнула она. — Скорее верни его на прежнее место, умоляю тебя!
Поняв, что ничем другим ее не успокоишь, чародей взмахнул волшебной палочкой, отпер хрустальный ларец, рассек свою грудь и вложил на место мохнатое сердце. осказках.ру — oskazkax.ru
– Теперь ты исцелился и сможешь познать настоящую любовь! — сказала девушка и обняла волшебника.
Прикосновение ее нежных белых рук, звук ее дыхания, аромат ее тяжелых золотых кос пронзили проснувшееся сердце чародея, но за время изгнания оно одичало, ослепло во тьме, исказилось и оголодало.
Гости на пиру заметили, что хозяин замка и девушка куда-то пропали. Поначалу это никого не встревожило, но прошло несколько часов, и в конце концов решили обыскать замок.
Долго они искали, но ни девушки, ни хозяина нигде не было. Наконец гости нашли вход в подземелье. Там всех ждало ужасное зрелище.
Девушка лежала на полу бездыханная. В груди у нее зияла открытая рана, а рядом корчился безумный чародей. В окровавленной руке он держал алое сердце, облизывал и гладил его, и клялся обменять на свое собственное.
В другой руке чародей сжимал волшебную палочку и старался с ее помощью вынуть из своей груди иссохшее, сморщенное мохнатое сердце. Но уродливое сердце было сильнее его, оно отказывалось расстаться с телом чародея и вернуться в ненавистную гробницу, где так долго было заперто.
На глазах у перепуганных гостей хозяин замка отбросил прочь волшебную палочку, выхватил серебряный кинжал и, поклявшись, что никогда не подчинится собственному сердцу, вырезал его у себя из груди.
Всего на одно мгновение чародей поднялся на колени, сжимая в каждой руке по сердцу, а потом рухнул на тело девушки и умер.
Թարգմանություն
Կար-չկար մի կախարդ կար:Երիտասարդ, հարուստ, տաղանդավոր: Նա նկատեց, որ իր ընկերները, երբ սիրահարվում են, անմիջապես հիմարանում են, սկսում են հրաշքներ գործել, խորխորանում են, կորցնում են ախորժակը եւ ընդհանրապես իրենց անբարեկիրթ են պահում ։ Երիտասարդ հրաշագործը որոշեց, որ իր հետ նման բան չի կարող պատահել և դիմեց Մութ արվեստներին, որպեսզի դառնար անխոցելի սիրո համար ։ Հարազատները, չիմանալով նրա գաղտնիքների մասին, ծիծաղեցին սառնասիրտ և ամբարտավան պատանու վրա: Ամեն ինչ կփոխվի, երբ նա կհրապուրվի ինչ-որ գեղեցկուհիով։
Ժամանակն անցնում էր, բայց երիտասարդ կախարդը անտարբեր մնաց բոլորի հանդեպ: Սկզբում նրա մեծամտությունը գրավում էր աղջիկներին, շատերը տարվում էին ամեն տեսակ հնարքներով ՝ միայն թե նրան դուր գար, բայց ոչ մեկը չկարողացավ գրավել նրա սիրտը: Կախարդը հաղթական էր և ուրախանում էր իր կանխատեսմամբ: Բայց հիմա չկա երիտասարդության առաջին թարմությունը, կախարդի հասակակիցները մեկը մյուսի հետեւից ամուսնացան, նրանք երեխաներ ունեցան: Նայելով երիտասարդ ծնողներին ՝ կախարդը միայն քրքջաց. «Նրանց սրտերը, հավանաբար, կծկվել և նեղացան ՝ ուժասպառ եղած մշտապես նվնվացող սերունդների պահանջներից: Եվ ինքն իրեն գովում էր իր խելացի ընտրության համար:
Եկավ ժամանակը, որ կախարդի հայրը ու մայրը մահանան: Որդին չի սգում այլ ընդհակառակը՝ նա նրանց մահը համարեց: Մնալով ամրոցի մինձնյա տերը՝ նա իր ամենամեծ գանձը դրեց ամենախորը զնդանում և առողջացավ առանց հոգսերի: Ծառաների մի ամբողջ բազմություն անխոնջ աշխատում էր նրա հարմարության համար: Կախարդը չէր կասկածում, որ բոլորը նախանձում էին նրա շքեղ ու հանգիստ միայնակ կյանքին: Նրա զայրույթը մեծ էր, երբ մի օր նա պատահաբար լսեց, որ երկու սպասավոր, զրուցում էին իրենց տիրոջ մասին: Նրանցից մեկը խղճաց կախարդին — չնայած նա հարուստ է և հզոր, նրան ոչ ոք չի սիրում: Երկրորդը սկսեց ծաղրել նրան-եթե տղամարդն ունի այդքան ոսկի ու շքեղ դղյակ, ոչ ավելի վատ, քան թագավորական պալատը, ինչու՞ նա չի կարողանում գտնել իրեն կին?
Ծառաների խոսակցությունները դաժանորեն վիրավորեցին հրաշագործի հպարտությունը. Նա անմիջապես որոշեց անհապաղ ամուսնանալ, եւ ոչ թե որեւիցե մեկի հետ,այլ աղջիկներից լավագույնի: Թող նա լինի շլացուցիչ գեղեցիկ, որպեսզի ոչ մի տղամարդ չկարողանա դիմակայել նրա գեղեցկությանը, թող նա լինի զտարյուն կախարդների ընտանիքից, որպեսզի նրանք միասին ունենան կախարդելու ձիրքով օժտված երեխաներ, եւ հարստությամբ թող հավասար լինի իրեն, որպեսզի իր կյանքը լինի նույնքան շքեղ, ինչպիսին մինչև ամուսնությունն էր:
Հիսուն տարի հետո, դուք նման բան չէիք իմանա: Բայց այնպես պատահեց, որ հենց հաջորդ օրը հենց այդպիսի մի աղջիկ եկավ այցելելու հարեւանությամբ բնակվող իր հարազատներին:
Նա հմուտ կախարդուհի էր և ուներ շատ ոսկի: Նրա անզուգական գեղեցկության հայացքից բոլորի սիրտը թրթռաց `բոլորի, բացի մեկից: Կախարդի սիրտը բացարձակապես ոչինչ չէր զգում: Այնուամենայնիվ, աղջիկը նա էր , ում ինքը փնտրում էր, ուստի նա սկսեց խնամել նրան:
Տեսնելով, թե ինչպես է փոխվել աճպարարը, բոլորը զարմացան և աղջկան ասացին, որ նա հաղթել է այնտեղ, որտեղ հարյուրավոր գեղեցկուհիներ են պարտվել:
Իսկ աղջկան գրավեցին ու միաժամանակ վանեցին կախարդի քաղաքավարությունը: Նրա ջերմեռանդ հաճոյախոսությունները և սիրո հավաստիացումներից սառնության հոտ էր գալիս: Նախկինում նա երբեք չէր հանդիպել նման տարօրինակ և կախարդի: Բայց հարազատները հավաստիացրեցին, որ ավելի լավ տարբերակ չեն էլ գտնի, և պատրաստակամորեն ընդունեցին տոնի հրավերը, որը կախարդը կազմակերպել էր ի պատիվ աղջկա: Սեղաններին դրված էր ոսկուց և արծաթից ամանեղեն, մատուցում էին ամենանախընտրելի գինիները և ամենաշքեղ հյուրասիրությունները: Մինստրելները մետաքսյա թելերով լյուտ էին նվագում և երգում սիրո մասին, որը իրենց տերը երբևէ չի զգացել: Աղջիկը նստած էր գահի վրա կախարդի կողքին, և նա շշնջում էր նրան զանազան քնքշություն, որը նա կարդում էր բանաստեղծներից ՝ առանց ինքն իր իսկական իմաստը հասկանալու: Աղջիկը շփոթված լսում էր և վերջապես ասաց.
— Այն, ինչ դուք ասում եք, հրաշալի է և ես շատ ուրախ եմ ձեր ուշադրության համար, եթե միայն հավատամ, որ դուք իսկապես ունեք սիրտ:
Կախարդը ժպտաց, պատասխանեց, որ այս հաշվով նա կարող է ամբողջովին հանգիստ լինել, և տարավ նրան ամենախորը զնդանը, որտեղ պահվում էր իր ամենամեծ գանձը:
Այստեղ, կախարդված բյուրեղյա տուփի մեջ, փակված էր կախարդի կենդանի սիրտը:
Վաղուց կորցնելով կապը աչքերի, ականջների և մատների հետ ՝ այս սիրտը չէր կարող ենթարկվել գեղեցկության հմայքին, հիանալի ձայնին կամ մետաքսանման մաշկին: Նրան տեսնելով ՝ աղջիկը սարսափեց, քանի որ տարիների ընթացքում կախարդի սիրտը կնճռոտվեց և գերաճեց երկար սև մազերով:
— Ախ, ինչ ես արել:- Բացականչեց նա: — Արագ, վերադարձրեք այն իր նախնական տեղը, ես աղաչում եմ ձեզ: Հասկանալով, որ ոչ մի այլ բան չի կարող նրան հանգստացնել, կախարդը թափ տվեց իր կախարդական փայտիկը, բացեց բյուրեղյա տուփը, կտրեց կրծքավանդակը և իր սիրտը դրեց տեղում: -Այժմ դուք ապաքինվեցիք և կկարողանաք իմանալ թե ինչ է իսկական սերը. — ասաց աղջիկը և գրկեց կախարդին: Նրա քնքուշ սպիտակ ձեռքերի հպումը, շնչառության ձայնը, նրա ծանր ոսկե հյուսքերի բույրը խոցեցին կախարդի արթնացած սիրտը, բայց աքսորի ընթացքում այն վայրիացավ, մթության մեջ կուրացավ, աղավաղվեց ու սովից ընկավ: Խնջույքի ժամանակ հյուրերը նկատեցին, որ ամրոցի տանտերն ու աղջիկը անհետացել են։ Սկզբում դա ոչ մեկին չէր անհանգստացնում, բայց մի քանի ժամ անց ի վերջո նրանք որոշեցին փնտրել նրանց ամրոցում։ Երկար ժամանակ նրանք փնտրեցին, բայց ոչ աղջիկը, ոչ էլ տանտերը չկային: Վերջապես հյուրերը գտան ետնախորշի մուտքը: Այնտեղ բոլորին սարսափելի տեսարան էր սպասվում: Աղջիկը անշունչ ընկած էր հատակին: Նրա կրծքի մեջ բաց վերք էր, իսկ նրա կողքին կծկված էր խելագարված հրաշագործը: Նրա արյունոտ ձեռքերում աղջկա ալ կարմիր սիրտն էր, նա լիզում ու շոյում էր այն և երդվում էր փոխանակել այն իր իսկ սրտի հետ։ Մյուս ձեռքի մեջ կախարդը բռնել էր կախարդական փայտիկը և փորձում էր դրանով հեռացնել իր կրծքից չորացած, կնճռոտված, մորթուց սիրտը: Բայց տգեղ սիրտը նրանից ուժեղ էր, նա հրաժարվում էր բաժանվել կախարդի մարմնից և վերադառնալ ատելի գերեզման, որտեղ այդքան երկար էր փակված եղել: Ամրոցի տերը վախեցած հյուրերի առաջ գցեց իր կախարդական փայտիկը, վերցրեց արծաթե դաշույն և երդվեց, որ երբեք չի ենթարկվի իր սրտին, կտրեց այն կրծքից: Մի պահ մի անգամ կախարդը ծնկի իջավ ՝ յուրաքանչյուր ձեռքում սեղմելով իր սիրտը, իսկ հետո փլվեց աղջկա մարմնի վրա և մահացավ:
Արինա Ամիրյանի բլոգ 